Εμπρηστικό σαμποτάζ στην επέκταση του Εφετείου (Αθήνα, 22/5/2008)

Ανάληψη ευθύνης που έφτασε στο directactiongr@yahoo.gr:

Ξημερώματα της Πέμπτης 22 Μαίου, εισβάλαμε στο εργοτάξιο του εφετείου στην οδό Λουκάρεως και προχωρήσαμε στον εμπρησμό τριών οχημάτων-μηχανημάτων, σαμποτάρωντας την ανέγερση των νέων κτιρίων. Με την εισβολή μας αυτή διαρρήξαμε το γόητρο του εχθρού χτυπώντας τον σε ένα από τα πλέον κατεχόμενα σημεία της πόλης. Η ενέργειά μας έχει σαν πρόθεση να πυρπολήσει την ίδια τη δικαιοσύνη. Τη φύση της, σαν ιδεολογία, σαν θεσμό.

Δεν είναι η αλαζονεία και η εκδικητικότητα των δικαστών, η απόγνωση και η οργή στα πρόσωπα των κατηγορούμενων, η αγωνία για να βρεθούν τα χρήματα, ο φόβος της φυλακής. Είναι σίγουρα και αυτά. Η δικαιοσύνη βίσκεται στον πυρήνα της δημοκρατίας. Υπερασπίζεται με βία αποφασιστική, άμεσα τα συμφέροντα αυτού του κόσμου. Έχει συνείδηση της θέσης της, της σημασίας της σήμερα. Είναι περιβεβλημένη με όλα τα δημοκρατικά άλλοθι. Οι αποφάσεις των δικαστηρίων, οι γνωματεύσεις του Αρείου Πάγου, οι νόμοι, δεν οχυρώνουν απλά το καθεστώς. Είναι συνεχείς επιθέσεις με στόχο τον απόλυτο έλεγχο και διεύθυνση, την υποταγή κάθε στιγμής της ζωής μας. Οι 10.000 φυλακισμένοι, οι κάμερες που νομιμοποιήθηκαν, οι απεργοί που επιστρατεύονται, το άσυλο που καταλύεται, τις υποδεικνύουν. Δεν είναι λάθη, δεν μιλάμε για κάποιους δικαστές που δεν κάνουν καλά τη δουλειά τους. Περιγράφουμε τα σύγχρονα στρατοδικεία που διασφαλίζουν την κυρίαρχη τάξη πραγμάτων. Μιλάμε για δικαστές που μοιράζουν 50 χρόνια φυλακή κάθε μέρα και μετά βλέπουν Λαζόπουλο. Και όλα αυτά με το απαραίτητο περιτύλιγμα της ανεξαρτησίας και του αδέκαστου. Ωστε να ακυρώνουν τα ερωτήματα, να θολώνουν την κρίση, να επιβάλλουν σαν αλήθεια στη συνείδηση του καθένα αυτή την αλήθεια που φανερώνεται στις απειλές και τις ένοχες σιωπές.

Γιατί η δικαιοσύνη εκτός από μηχανισμός επιβολής, είναι εργαλείο συναρμολόγησης των κοινωνικών σχέσεων. Η πειθαρχία, το αίσθημα δικαίου, ο φόβος, είναι θεμελιακές αρχές εσωτερίκευσης των απαγορεύσεων από ολόκληρο το κοινωνικό σώμα. Ο πολιτισμός του νόμιμου και του παράνομου, του δίκαιου και του άδικου, του καλού και του κακού, είναι πολιτισμός ακρωτηριασμού των κοινωνικών σχέσεων. Είναι πολιτισμός εξάρτησης από ένα εκδικητικό σύστημα απόδοσης δικαιοσύνης. Οι αξίες του οποίου ανάγουν τη δικαιοσύνη τελικά σε μια τεχνολογία κατασκευής αλληλοεπιτηρούμενων ανθρώπων. Η ανασφάλεια, η κατάδοση και ο φόβος για τον διπλανό μας, συνθέτουν συμπεριφορές τελειοποίησης του σύγχρονου μοντέλου κοινωνικής οργάνωσης. Το σύστημα αυτό δεν εφαρμόζεται μόνο σε αίθουσες δικαστηρίων αλλά εφορμεί σε κάθε πτυχή της καθημερινής μας ζωής.

Οι νέες αίθουσες δικαστηρίων, οι καινούριες φυλακές υψίστης ασφαλείας, οι απαγορεύσεις που πληθαίνουν, προλειάνουν το έδαφος για τις επερχόμενες επελάσεις. Ενάντια στην απονομή δικαιοσύνης, εκδικούμαστε τον κόσμο της εξουσίας μέχρι την καθολική ανατροπή του.

κομάντο "Χρήστος Τσουτσουβής"

ΥΓ. Κάθε μας χτύπημα είναι και χτύπος της καρδιάς μας. Και η καρδιά μας χτυπάει δυνατά πλάι σε κείνη των αιχμάλωτων συντρόφων μας. Η ενέργεια αυτή αφιερώνεται στο Γιώργο Βούτση-Βογιατζή που βρίσκεται φυλακισμένος για τη ληστεία της ΕΤΕ στο Γκύζη.

Σημειώσεις: Υπάρχει μια προηγούμενη ενέργεια με ανάληψη ευθύνης από "κομάνο Χρήστος Τσουτσουβής, στη Θεσσαλονίκη, το 2007: «Την Τρίτη 15 Μαίου, 22 χρόνια μετά την δολοφονία του ένοπλου αντάρτη Χρήστου Τσουτσουβή από μπάτσους, και στις 4:30 το πρωί, η Τ.Ο. Σιδηροδρομικού Σταθμού (Οδός Αγάθωνος, Θεσσαλονίκη) της Νέας Δημοκρατίας, φιλοδωρήθηκε με ένα μικρό δείγμα της οργής μας (1 μπιτόνι βενζίνι και 3 γκαζάκια ήταν αρκετά για να ανακαινιστούν τα γραφεία), για τις πρόσφατες κατασταλτικές επιχειρήσεις απέναντι στους εξεγερμένους των φυλακών όλης της χώρας. Κομάντο "Χρήστος Τσουτσουβής».
Ο Χρήστος Τσουτσουβής ήταν αντάρτης πόλης, μέλος του Ε.Λ.Α. και της Αντικρατικής Πάλης. Δολοφονήθηκε στις 15 Mαΐου 1985 από μπάτσους της Aσφάλειας Aττικής στου Γκύζη, μετά από ανταλλαγή πυροβολισμών, αφού πρώτα εκτέλεσε 3 απ' αυτούς.