Επίθεση σε περιπολικό και στην Περιφέρεια Κρήτης (Ηράκλειο, 16-18/6/2008)

Ακολουθεί η ανάληψη ευθύνης όπως δημοσιεύτηκε στο: http://athens.indymedia.org/

Στη Λευκίμμη Κέρκυρας, η απόφαση για τη δημιουργία ΧΥΤΑ σε μια ήδη υποβαθμισμένη περιοχή βρήκε φυσικά τους κατοίκους εντελώς αντίθετους. Για να αντισταθούνε σʼ αυτή την απόφαση οι λευκιμμιώτες κάνανε λαϊκές συνελεύσεις, συστήσανε επιτροπή αγώνα και μαζί με φορείς φίλα προσκείμενους προσπάθησαν με όλα τα νόμιμα μέσα να ανακόψουν τη δημιουργία ΧΥΤΑ και τη μεταφορά όλων των σκουπιδιών του νησιού στην περιοχή που ζούνε. Η πεποίθηση όμως πως η λαϊκή βούληση μέσω των νόμιμων διαδικασιών θα μπορούσε να βρει απήχηση γκρεμίστηκε τη στιγμή που η αίτηση τους για περιοριστικά μέτρα και αναστολή της κατασκευής του ΧΥΤΑ απορρίφθηκε από το συμβούλιο επικρατείας, καθώς και όταν οι ντόπιοι άρχοντες αγνόησαν τις αντιδράσεις αυτών των οποίων τα συμφέροντα υποτίθεται πως εκπροσωπούν.
Η δημοκρατία έδειξε το σάπιο της πρόσωπο στους λευκιμμιώτες, αυτοί όμως δεν περιορίστηκαν στο να αποδεχθούν την ήττα, αλλά προχώρησαν τον αγώνα τους με εξωθεσμικά και εκτός νόμου μέσα. Στις 29 Μαΐου συγκεντρώθηκαν για να εμποδίσουν τη διέλευση των οχημάτων που θα κατασκεύαζαν το ΧΥΤΑ, με τα σώματα τους, με οδοφράγματα, με πέτρες και φωτιά. Τότε γνωρίστηκαν με την ωμότητα της δημοκρατίας και την καταστολή. Με κόστος μια ανθρώπινη ζωή, ο στρατός κατοχής του κράτους διέλυσε το μπλόκο των κατοίκων και άνοιξε το δρόμο για το εργοτάξιο. Οι κάτοικοι του χωριού υποστηρίζουν το προφανές: ότι για το θάνατο της 43χρονης γυναίκας, οι κύριοι υπαίτιοι είναι οι μπάτσοι.
Παρά τη δολοφονία της γυναίκας, το κράτος δεν καθυστέρησε τα σχέδια του στο ελάχιστο. Η κυνικότητα του αυτή επισφραγίστηκε με τις δηλώσεις του Ρουσόπουλου ότι όλα αυτά γίνονται «για την επιβολή του νόμου».
Στις 18 Ιουνίου επιλέξαμε να καταστρέψουμε ένα αστυνομικό όχημα στο κέντρο του Ηρακλείου σαν απάντηση στη βίαιη και ωμή καταστολή που χρησιμοποιείται από το κράτος για να φιμώσει και να σαρώσει κάθε ασίγαστη αντίδραση. Με σκοπό να καλλιεργήσει το φόβο αλλά και το αίσθημα της αδυναμίας σε όσους τολμούν να αντισταθούν αλλά και να παραδειγματίσει όσους το σκέφτονται. Ο θάνατος της 43χρονης είναι μια από τη μακριά σειρά κρατικών δολοφονιών όπου άνθρωποι χάνουν τη ζωή τους στο βωμό της ανάπτυξης, του κέρδους, της ασφάλειας και της επιβολής των νόμων τους. Καμία κρατική δολοφονία δεν πρέπει να περνά αναπάντητη και αυτή είναι η ελάχιστη απάντηση μας.


Με αφορμή τους αγώνες: Στη Λευκίμμη της Κέρκυρας, στο νομό Θεσπρωτίας, στα Λιόσια της Αττικής

Για δεκαετίες τώρα, η πολιτική που εφαρμόζεται από τις εκάστοτε κυβερνήσεις σε σχέση με τη διαχείριση των απορριμμάτων μπορεί να χαρακτηριστεί το λιγότερο εγκληματική προς το φυσικό περιβάλλον και τον άνθρωπο. Εγκληματική διότι, ενώ υπάρχουν τεχνολογίες διαχείρισης απορριμμάτων (θερμική επεξεργασία-ΟΕΔΑ και ανακύκλωση) που μειώνουν στο ελάχιστο τις επιπτώσεις των σωρών από σκουπίδια (παράγωγα μιας εξίσου ανεύθυνης υπερκαταναλωτικής κοινωνίας η οποία έχει το δικό της μερίδιο ευθύνης για τα περιβαλλοντικά προβλήματα), το ελληνικό κράτος (λόγω κόστους δήθεν) επέλεξε την απλή μέθοδο των ΧΑΔΑ (Χώροι Ανεξέλεγκτης Διάθεσης Απορριμμάτων), το θάψιμο δηλαδή των σκουπιδιών στη γη μολύνοντας έτσι με διοξίνες, τοξίνες, βαρέα μέταλλα κ.α. τους υδροφόρους ορίζοντες, τη γη και τον αέρα.
Συγκεκριμένα στην Κρήτη, τα πιο κραυγαλέα παραδείγματα είναι οι χωματερές του Κουρουπιτού στον Δ. Χανίων, του Μακρουλά στο Ρέθυμνο και των πέρα Γαλήνων στο Ηράκλειο. Ακολουθούν δεκάδες ΧΑΔΑ σε όλο το νησί, που είναι αιτία για ανεπανόρθωτες βλάβες σε όλο το οικοσύστημα.
Το 2006, και ύστερα από συστάσεις επί συστάσεων από την Ε.Ε., ξεκίνησαν να υλοποιούν αυτό για το οποίο είχαν δεσμευτεί και είχαν πάρει χρήματα, δηλαδή να σταματήσουν οι ΧΑΔΑ και να φτιαχτούν ΧΥΤΑ. Τα πρόστιμα που καλούνται να πληρώσουν όσοι δήμοι έχουν ΧΑΔΑ, αν δεν συμμορφωθούν μέχρι τέλους του 2008, είναι 30.000 ευρώ ημερησίως. Χρήματα που φυσικά θα δώσουν οι δημότες.
Το πιο κωμικοτραγικό σʼ αυτή την ιστορία δεν είναι η κλασική για το ελληνικό δημόσιο ανευθυνότητα και αργοπορία. Όχι… Το πιο κωμικοτραγικό είναι ότι σύμφωνα με οδηγία της Ε.Ε. από το 2010 και μετά όσα κράτη μέλη εναποθέτουν τα απορρίμματα τους στα ρυπογόνα ΧΥΤΑ θα καλούνται να πληρώνουν φόρο ανά τόνο απορριμμάτων, χρήματα που ούτως ή άλλως θα επιβαρύνουν τους πολίτες. Η κοροϊδία αυτή (γιατί περί τούτου πρόκειται) έχει θύμα και θύτη. Από τη μια, η γενικότερη και ασύστολη καταστροφή του περιβάλλοντος στο βωμό του συμφέροντος, του κέρδους και της «ανάπτυξης» και οι συνέπειες που έχει αυτή για τον άνθρωπο. Από την άλλη, η κρατική πολιτική η οποία, όταν οι συνθήκες το απαιτήσουν, χρησιμοποιεί ωμή βία για την επιβολή της.
Επιλέξαμε λοιπόν τα κτήρια της Περιφέρειας Κρήτης για την «αισθητική» παρέμβαση-επίθεση στις 16 Ιουνίου επειδή είναι επιφορτισμένη με την υλοποίηση της εκάστοτε κεντρικής πολιτικής σε σχεδόν όλα τα επίπεδα, έρχεται δηλαδή δεύτερη μετά το υπουργείο εσωτερικών και ακολουθούν οι νομαρχίες και οι δήμοι. Είναι συνυπεύθυνη λοιπόν για τα περιβαλλοντικά εγκλήματα που τελούνται κατά τόπους.
Η αλληλεγγύη μας στους αγώνες των τοπικών κοινωνιών που επιλέγουν να μη σιωπούν είναι δεδομένη. Δεν πρόκειται να αφήνουμε τους ξυλοδαρμούς, τις συλλήψεις, την τρομοκρατία και τις κρατικές δολοφονίες αναπάντητα.

Υ.Γ.: Πρόσφατα μάθαμε για την κινητικότητα που υπάρχει τον τελευταίο καιρό σε ότι αφορά τη δημιουργία Σταθμών Θερμικής Επεξεργασίας απορριμμάτων ΟΕΔΑ στην Κρήτη. Θα μπορούσε λοιπόν να ειπωθεί ότι η κίνηση μας είναι από κακόβουλη έως και άκυρη. Έλα όμως που θα έπρεπε να είχαν γίνει τώρα και δεκαετίες αυτές οι μονάδες. Καθυστέρηση που είχε ως συνέπεια την καταδίκη των προαναφερόμενων περιοχών στη μόλυνση και τη ρύπανση. Και σε αυτό είναι συνυπεύθυνοι οι τοπικοί άρχοντες, και η Περιφέρεια δεν δικαιούται σε καμία περίπτωση να «βγάλει την ουρά της απʼ έξω». Άλλωστε, το ξαφνικό δήθεν ενδιαφέρον των κρατικών αρχών και της Ε.Ε. για το περιβάλλον δεν είναι καθόλου αθώο. Από τη μια, έχει ως αφετηρία το γεγονός ότι η διαχείριση των παραγόμενων σκουπιδιών αποτελεί ένα επιπλέον πεδίο κερδοφορίας για μεγάλες εταιρίες, όχι μόνο μέσω της κατασκευής των σχετικών μονάδων, αλλά και μέσω της - με το αζημίωτο - επεξεργασίας τους. Από την άλλη, επιτρέπει σε κράτος και κεφάλαιο να φιλοτεχνούν ένα δήθεν οικολογικό πορτρέτο για τον εαυτό τους. Έτσι, ενώ η ανάπτυξη του καπιταλισμού στηρίζεται στη λεηλασία του περιβάλλοντος, των φυσικών πόρων και του ίδιου του ανθρώπου, αυτοί προσπαθούν να μας πείσουν ότι θα μας σώσουν από τα περιβαλλοντικά προβλήματα που οι ίδιοι δημιουργούν.

Ο ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ ΤΗΣ ΜΟΛΥΝΣΗΣ ΔΕΝ ΚΑΘΑΡΙΖΕΤΑΙ, ΑΛΛΑ ΑΝΑΤΡΕΠΕΤΑΙ
ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΟΝ ΑΓΩΝΑ ΤΩΝ ΚΑΤΟΙΚΩΝ ΤΗΣ ΛΕΥΚΙΜΜΗΣ
ΑΜΕΣΗ ΑΠΟΣΥΡΣΗ ΤΩΝ ΚΑΤΗΓΟΡΙΩΝ ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΣΥΛΛΗΦΘΕΝΤΩΝ

Αναρχικοί/ες, Αντιεξουσιαστές/στριες